2 Οκτώβρη 2008

Πλησιάζουν τα γενέθλιά μου, θα κλείσω τα 34? Απίστευτο;

Πριν τρεις μήνες να κάποιος με ρωτούσε τι είναι το felting θα τον κοιτούσα με απορία. Εντέλως τυχαία μπήκε στη ζωή μου και οφείλω να ομολογήσω πως το λάτρεψα.

Μόλις έχει τελειώσει το ραντεβού μας με τον υπεύθυνο του Fringe Festival και όλα είχαν πάει πρίμα. Η Ανδριανή προτείνει να συζητήσουμε στο χαλαρό και με έναν καφέ ανα χείρας την νέα πρόκληση που μας προέκυψε, η οποία δεν ήταν άλλη απο την ενεργή συμμετοχή του artspot.gr στο Athens Fringe Festival. Έπρεπε να σκεφτούμε κάτι πραγματικά πρωτότυπο το οποίο θα κάλυπτε απόλυτα την λογική του artspot.gr. Τί στα αλήθεια θα μπορούσε να είναι; Εγκατάσταση; Performance; Δεν είχαμε ιδέα...

Χειμώνας στη Βουδαπέστη, 2002. Τριτοετής φοιτητής αρχιτεκτονικής, με πολλά ερωτήματα και μία λανθάνουσα αίσθηση υπεροχής που περίμενε και αυτή ...τη δική της «εξεταστική». Είχα νοικιάσει ένα ψηλοτάβανο διαμέρισμα στη μεριά της Βούδας και συγκατοικούσα με δύο πολύ αγαπημένα μου πρόσωπα. Το σπίτι είχε αρκετά δωμάτια, μεγάλα παράθυρα και έναν ψηλό σπιτονοικοκύρη που μύριζε μπύρα, τον Zsille Zoltan.

.

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα τελάρο... το οποίο τελαρώθηκε και προετοιμάστηκε για να πάρει μορφή.Θα είχε τελειώσει πιο γρήγορα, αλλά μονίμως γινόταν κάτι και έμενε στη μέση....
Αφού λοιπόν έχω ξεκινήσει όλες τις διαδικασίες και είμαι έτοιμη για να ζωγραφίσω πια, με παίρνει μια φίλη να πάμε για καφέ. Στο τρένο που ήμουν για να πάω στο ραντεβού, μπήκε μια μάνα με την κορούλα της. Το κοριτσάκι θα ήταν 10 χρονών το πολύ. Η μάνα το τραβούσε από το χέρι και εκείνο έκλαιγε τόσο σπαρακτικά, που το λυπόσουνα.

Η ώρα 8π.μ. Αυθαίρετα πριν λίγα λεπτά το ξυπνητήρι αποφάσισε να διακόψει τον ύπνο μου, τη στιγμή μάλιστα που είχα στα χέρια μου το πολυπόθητο εισιτήριο για το ονειρικό ταξίδι. «Πετάτε;», είχε μόλις προφθάσει να με ρωτήσει η κοπέλα με την πολύχρωμη στολή. «Γι' αυτό ζω», είχα μόλις προφθάσει να της απαντήσω εγώ.